Genellikle uzay temalı kitaplar tam bilim kurgu tarzıyla yazılıyor ve ben çok fazla bilim kurgu okuyamıyorum. On kitap okuyorsam anca biri bilim kurgu olabiliyor o da kitabı merak etmişsem.

Samantha Harvey’in kitabını ilk duyduğum andan itibaren türkçe olarak yayınlanmasını bekledim çünkü hayalî bir uzay istasyonunda bulunan astronotlar hakkında kurgusal bir roman olduğunu okumuştum. Daha önceleri Uluslararası uzay istasyonu (ISS) hakkında da epey bir makale okumuştum. Harvey de bir röportajında “…yıllardır ISS nin görüntülerine bakıyorum…” demişti ve dolayısıyla bu romanı okumak oldukça enteresan olacaktı.

Gerçekten de “Yörüngede” adıyla Püren Özgören çevirisiyle yayınlanan bu romanı okuması çok zevkli ve düşündürücüydü. Harvey’in romanı bu büyüleyici özelliğiyle de 2024 yılında Booker Ödülünü almış bir roman.

Uzay istasyonu içindeki farklı ülkelerden farklı kültüre sahip altı astronot 1 dünya günü içinde onaltı kere gün doğumu ve gün batımına şahit oluyorlar. Mavi Gezegenimizi ve üstündeki birçok güzelliğini inceleyebiliyor ve seyrediyorlar. İnsana ait hemen hemen tüm duygular ara ara sohbetlerinin konusu oluyor ve birçok ayrımdan uzak hissediyorlar kendilerini.

Samantha Harvey’in hayalî astronot karakterlerinin pek çok şiirsel tanımlamaları ve cümlelerinin arasında, astronotların deyişiyle “…harita üzerindeki çizilmiş sınırların yukardan bakıldığında görülmediği Dünya’da…” şu cümle de bence oldukça önemliydi: “Hayatlarımızın bağlı olduğu bu tek şeyi zulmetmeyi, yok etmeyi, yağmalamayı ve israf etmeyi bırakamaz mıyız?” .

Ayrıca romanda karakterlerin günlük egzersizlerini aksatmadan yapmaya çalışmaları, yemek yemeleri ve çöplerini toplamaları, yer yer dünyadaki yaşamlarını anımsamaları ve örnekler vermeleri biz okuyucuya romanı okurken mikro ve makro bakış açılarımızı kaybetmemizi sağlıyordu.

Yazarın bir röportajında Virginia Woolf hayranı olduğunu söylemesi mi etkili oldu üstümde bilmiyorum ama gerçekten de Dalgalar kitabını okurken hissettiğim duygulara benzer bir duyguyu da Yörüngede kitabını okurken hissettim. Kitabı okuduğumda bir bölümden diğerine geçerken kulaklarımda sanki uzay filmlerindeki o boşlukta yankılanan vuup vuup sesleri oluyordu. Ne hoş değil mi?

(Yazmadığım zamanlarda da birçok kitap okudum ancak bloga yazmaya zaman bulamadım. Fakat konularını unutmadan yazmak istiyorum. Bu sebeple ardı ardına kitap yazılarımı yayınlayabilirim:))