Bir yaz daha bitiyor…Gökyüzü bulutlandı… Ne güzel bir şarkıydı, Grup Gündoğarken söylüyordu… İşte Ekim ayı öyle bir ay…Bu sene Ağustos ayından beri yaşanan sağlık sorunları, her gün hastaneye gidip gelmeler, içimde kopan fırtınalar sonbaharı yaşatmaya başlamıştı bana zaten…23 Eylül’deki ekinoksla beraber de içinde bulunduğumuz Kuzey yarımkürede resmen sonbahar başlamış oldu. Dün arabayla işlerim sebebiyle şehri…
Eylül’de serinleyen akşamlarıyla ayak seslerini duyduğumuz sonbahar mevsimi Ekim ayıyla beraber “sarı sonbahar” hâline bürünmeye başladı… Bana da bahçedeki işlerimi yavaş yavaş tamamlarken bir yandan da sararan ve hafiften kızarmaya başlayan yaprakları doya doya seyretmek düştü… Bahçedeki işler mi? Anlatayım:
Bahçemizdeki sığla ağacının yapraklarının güzelliğini görüyor musunuz? Baharda açan yeşil yaprakları ayrı bir güzel, mevsim boyunca yapraklarının tatlı şıkırtısı ayrı güzel, sonbaharda kızarıp yemyeşil çimlerin üzerine birer birer dökülüp oluşturduğu görsel şölen ayrı bir güzel… Yıllar önce “…bu güzellikleri neden tırmıklarla süpürüyorlar, bıraksalar da izlemeye doysak…” derdim hep. Öyle olamıyormuş…